پس از ذکر فوایدی که برای قصه گویی و داستان خوانی برای شما مخاطبین عزیز کرد از تاثیرات تربیتی این مقوله در مدیریت آموزشی برای شما بزرگواران خواهیم گفت همان طور که می‌دانید در جهان امروز وضعیت کشورها و ملل و جوامع دگرگون شده و کار مربیان و معلمان ماهیتی تکنیکی و مهارتی پیدا کرده در جهان امروز ذهن و زبان و دنیای کودکان ما تحت تأثیر و سیطره ابزار و رسانه‌هایی قرار دارند که کار ما مربیان و معلمان تربیتی و آموزشی را خیلی سخت کرده در کنار این سختی ها یکسری رقبای سرسخت با جذابیت های بالا قرار دارند که رقابتی حساس و نفس‌گیر و شاید بتوان گفت نابرابر ایجاد کردند
از این‌رو والدین سعی بر این دارند که از سنین خردسالی ۳ الی ۴ سالگی فرزندانشان را تحت تعلیماتی که موسسات و نهادها و ارگان های آموزشی بر عهده شان است قرار بدهند که از قضا موسسه جامعه القرآن الکریم با تعالیم آموزشی که در دستور کار خود قرار داده یکی از این موسسات محسوب می شود شاید از خود سوال کنید چه شده که در این زمانه استقبال خانواده ها از موسسات و مهد کودک ها و پیش دبستانی ها نسبت به زمان های قبل بیشتر شده؟
شاید دلیل اصلی این باشد بچه ها همچون گذشته از ارتباط زبانی و چهره به چهره با مادر بهره و استفاده لازم را نمی برند. در صورتی که بنا بر تحقیقات روانشناختی بچه‌ها نباید طعم تلخ تنهایی را بچشند و لازم است زندگی در جمع را آموزش ببینند.
حال باید این آموزشگاه ها و موسسات هم برنامه های مفید و متنوع و شادی برای بچه ها طراحی کرده باشند تا بتوانند از پس رقبای سرسخت خودشان که امروزه همین رسانه های اینترنتی تلویزیون ماهواره و ..... است بربیایند.
در اینجا لازم است که علاوه بر آموزش علوم و مهارت های اجتماعی یک برنامه جمعی و کمکی بسیار بسیار جذاب به مدد موسسات بیاید به طوری که بتواند باری از دوش موسسات و آموزشگاه ها بردارد. در مقوله ای که ما در موردش سخن می گوییم باید قصه گویی و قصه خوانی به سبب ماهیت و کارکرد تربیتی خاصی که دارد بتواند آن برنامه جانبی بسیار جذاب برای بچه‌ها باشد که با حضور و نفوذ خود در قلب نظام آموزشی شایستگی های خودش را به منصه ظهور و بروز برساند.
چون این برنامه‌ها اولا: جمع های دوستانه ای را تشکیل می دهد که سرشار از شادمانی است در ثانی: قوه عقلایی بچه ها را رشد می‌دهد و از طرفی می شود از این برنامه ها به عنوان یک کمک درسی برای پیشبرد اهداف آموزشی استفاده کرد.
قصه ی قصه!!
شاید تا به حال کسی برای شما قصه ی قصه را نگفته باشد. قصه سر دراز دارد که عمر آن به اندازه عمر آدمی است قصه مثل لبخند زبان حال مشترک همه ما آدمها است که هرکدام ما به صورتی آن را بازگو می‌کنیم قصه غم ها و اشک ها در داستان‌های ما آدمها تلمبار شده آدم هایی که وابسته به خاطرات و دوران کودکی هستند، می خوانند و می نویسند و می گویند تا خودشان آرام گیرند و این لذت را به دیگران منتقل کنند. اما یک نکته در این باره وجود دارد به خاطر صمیمیت و معصومیت خاصی که در عالم قصه وجود دارد گفتن و شنیدن آن برای بچه ها جالب تر است قصه درهایی تازه بر روی کودکان باز میکند شما می توانید خردسالان و کودکانی را که در بین در و دیوار سیمانی و گچی شعبه و یا مدرسه و یا آموزشگاه محصور شده اند و در تنهایی و انزوا به سر می‌برند را به سفری پر از عواطف ببرید که در آن رویاها و آرزوهای شان را پیدا کنند. به همین علت است که گفته می شود اگر قصه گویی برای بچه ها باید از وظایف اصلی مربیان و معلمان در آموزشگاه ها و مدارس باشد.
هدف این نیست که بخواهیم بعداً کسانی را علاقه مند به ادبیات و یا داستان نویسی و نویسندگی کنیم بلکه هدف این است که افرادی را تربیت کنیم که بعدا قدر داستان ها و قصه ها را بدانند و صمیمانه دوستش بدارند.
متاسفانه در ایران که مهد خیلی از داستان های کهن جهان است از مقوله قصه بسیار فاصله گرفته ایم خودمان را از این مبحث جدا کرده ایم قصه در نگاه اول تاثیر سرگرم سازی دارد از منظر تاریخی قصه‌گویی به همان خوبی که برای سرگرم کردن کودکان مورد استفاده واقع شده برای تربیت آنها نیز به کار می رود این مسئله برای بزرگترها هم مشهود است که خداوند در بخش گسترده‌ای از آیات قرآن کریم اختصاصا به مقوله داستان گویی پرداخته و از واژه قصص استفاده کرده است چون قرآن کریم علاوه بر اینکه چراغ هدایت است کتاب تربیت و عبرت نیز است.
در آینده سعی می کنیم به مباحثی که در بهبود سر فصلهای آموزشی و تربیتی کودکان و نوجوانان موثر است ورود کنیم.
کمترین حقی که از خدای سبحان بر گردن شماست
